‘De tour de force van de winnaars van de KWI prijzen 2024’

Wij willen Willem weg,
wilde Willem wijzer worden,
willen wij Willem weer.

Ik zie enkele van jullie verschrikt kijken.

Wees gerust, dit zijn niet mijn woorden. Dat zou nogal gek zijn.

Maar ze gaan wel degelijk over Willem I. Onze Willem I. Koning Willem I.

Een koning waar de zuidelijke Nederlanden, ongeveer 200 jaar geleden, niet langer van wilden weten.  

Dat maakten onze Belgische buren in 1830 luidkeels duidelijk. Onder meer met het opschrift dat ik u net voorlas. Een opschrift dat in krijt op de muren in Brussel werd gekalkt, kort na afloop van een opera.

De titel van deze opera was ‘De Stomme van Portici’ – een romantisch-nationalistisch verhaal dat het vuur aan de lont stak van de Belgische revolutie. En zo dus aan de wieg stond van een nieuwe natie.

Nou, met mijn vlinderdas om, lijk ik – samen met velen van jullie - wellicht klaar voor een avondje opera, maar krijt heb ik niet bij me. Ik heb dan ook geen plannen om vanavond wat dan ook op welke muren dan ook te kalken. En als het al iets zou zijn, zou het alleen maar lof en eer zijn voor alle aanwezigen hier in de zaal. Waaronder ook Hare Majesteit: goede avond, Majesteit. Ik begrijp dat u – om iets te vieren, bijvoorbeeld de verjaardag van uw echtgenoot – ook wel iets met vlinders heeft.

Maar zo zie je maar hoe ook een gelauwerd koning – een man zoals onze Koopman-Koning Willem I – op flinke weerstand kan stuiten.

En hoewel ik zelf geen ondernemer ben, vraag ik me af of ‘stuiten op weerstand’ niet eigen is aan het ‘koopmanschap’, of beter, aan het ondernemerschap. In elk geval aan het type ondernemer dat we vandaag vieren.

Mensen met een drang om te ondernemen – met vallen en opstaan. Omdat ze ergens in geloven. Omdat ze overtuigd zijn van een product. Omdat ze een visie hebben op hoe iets beter kan. Hoe iets duurzamer kan. En hiervoor dag en nacht keihard knokken. Elke dag weer durf en doorzettingskracht tonen. En dag na dag mensen inspireren en meenemen in hun verhaal.

Daarvoor heb ik vandaag graag mijn vlinderdas om. Om jullie te huldigen.

Illustere vlinderdasdragers uit het verleden zijn natuurlijk Winston Churchill en Abraham Lincoln. Twee heren die onze wereld, zoals we die vandaag kennen, in een beslissende plooi legden. Nou – dat zal een centralebankpresident niet gauw overkomen. Al draagt-ie nog zoveel vlinderdassen.

Dichter bij huis denk ik meteen aan Toon Hermans. Zijn conferences deed-ie steevast in pak met vlinderdas – althans in mijn herinnering. Een outfit waarmee hij een hele zaal inpakte. En dan zong van: Zit m’n dasje goed. Zit m’n jasje goed. Vader gaat op stap.

En naast Toon Hermans had je natuurlijk ook Jan Cottaar – mensen van mijn generatie kennen wellicht deze legendarische sportverslaggever. Vooral van het wielrennen, en dan met name de Tour de France. Nou –  met mijn jasje aan, met mijn vlinderdasje om, breng ik vandaag hulde aan jullie Tour de Force. Aan jullie krachttoer om te staan waar jullie vandaag staan. Aan jullie ongebreidelde energie en jullie baanbrekend ondernemerschap. Hiermee zijn jullie een voorbeeld voor alle ondernemers in Nederland.  

Dus, beste mensen, beste finalisten, als ik dan al iets op de Zwolse stadsmuur zou willen krijten, dan zou het iets zijn als:

Wat zijn ze waardig
Wat zijn ze wijs
Wat verdienen ze de Koning Willem I prijs

Alvast een welverdiend proficiat aan alle winnaars. En ik wens u allen een bijzonder fijne avond.

Dank u.