We moeten doorpakken: verduurzaming is geen keuze

De principiële discussie is voorbij. Dat was de duidelijke boodschap van Cindy van Oorschot en Peter Blom, voorzitters van respectievelijk het Platform voor Duurzame Financiering en het Klimaatcommitment Financiële Sector, tijdens de opening van de werkconferentie Duurzame Financiering in september. Vasthouden aan duurzaam beleid is niet alleen logisch, maar ook noodzakelijk, stelden zij in hun plenaire openingswoord. Dit was de start van een levendige conferentie. Vanuit verschillende perspectieven werden inzichten gedeeld, met de nadruk op goede samenwerking en ideeën over hoe dingen beter kunnen.  

De urgentie van verduurzaming werd krachtig onderstreept door Tim van Hattum van Wageningen University & Research. In zijn keynote schetste hij de urgentie maar riep hij ook op tot een nieuw verhaal van hoop en actie. “De wereld staat in brand, maar wij zijn vooral bezig met de korte termijn,” stelde hij. Zijn pleidooi: een toekomstvisie gebaseerd op zeven natuurlijke routes, waaronder ‘optimaal meebewegen met water’. Deze ‘NL2120’-visie, gevisualiseerd in een toekomstige kaart van Nederland, laat zien dat keuzes over ruimtegebruik en investeringen vandaag al de wereld van morgen bepalen. Deze visie bestaat al even, maar is misschien nu nog wel actueler dan ooit. “Zeker als rijk westers land hebben we een enorme verantwoordelijkheid,” aldus Van Hattum. “Ook de financiële sector moet die verantwoordelijkheid nemen.”

In een paneldiscussie werd duidelijk dat de middelen en oplossingen voor de energietransitie beschikbaar zijn, maar dat samenwerking en afstemming cruciaal zijn. Jellie Banga (Invest-NL) benadrukte de rol van haar organisatie als brug tussen overheid, financiële sector en reële economie. John Landman (Pensioenfonds Zorg en Welzijn) wees op het belang van goede communicatie met deelnemers over duurzame beleggingen. Edward Feitsma (VNO-NCW MKB) bracht de operationele knelpunten in beeld, zoals netcongestie en het creëren van vraag. Kim Solberg (Ministerie van Klimaat en Groene Groei) onderstreepte het belang van samenwerking: “De overheid kan dit niet alleen.”

In  break-outsessies werd de vertaalslag naar de praktijk gemaakt. Zo draaide de sessie over CO₂-data, geleid door PCAF, om datakwaliteit en transparantie. Niet de data zelf, maar de besluitvorming op basis daarvan bleek de grootste uitdaging. De sessie over financieringstafels liet zien dat samenwerking effectiever wordt als partijen met vergelijkbare mandaten samenkomen. Het correct beprijzen van fysieke en transitierisico’s is daarbij essentieel voor een goede besluitvorming.

Ook werd gekeken naar concrete casuïstiek. Aan de hand van de Factsheet Klimaatadaptatie Bedrijventerreinen gingen de deelnemers in op hoe banken, verzekeraars en beleggers aan de slag kunnen gaan met klimaatadaptatie, samen met overheden en bedrijven. En met de Handleiding Natuurinclusief investeren en financieren werden mogelijkheden verkend voor financiering van een landbouwfonds, stedelijke ontwikkeling en een windpark op zee. De renovatie van het DNB-kantoor aan het Frederiksplein, waar de conferentie plaatsvond, diende als illustratie van duurzame keuzes in de praktijk. Zowel voor circulair materiaalgebruik als  sociale betrokkenheid.

De conferentie maakte één ding duidelijk: de financiële sector staat niet meer aan het begin van de transitie, maar middenin. De vraag is niet óf, maar hóe. En dat vraagt om visie, samenwerking met overheid, wetenschap en maatschappelijke organisaties en actie – vandaag nog.