De CCyB is bedoeld om de weerbaarheid van banken te vergroten op het moment dat cyclische risico’s zich opbouwen, en om de buffer los te laten zodra risico’s materialiseren. Hierdoor krijgen banken in slechte tijden extra ruimte om verliezen op te vangen en wordt de kredietverlening aan bedrijven en consumenten ondersteund. Dit kan de directe impact van een crisis op de reële economie beperken. De CCyB is van toepassing op binnenlandse blootstellingen en heeft een verplichte reciprociteit tot en met 2,5%. Ook buitenlandse banken met uitzettingen in Nederland, moeten dus per 31 mei 2024 kapitaal aanhouden vanwege de Nederlandse 2% CCyB.
Conform DNB haar raamwerk ter vaststelling van de CCyB, streeft DNB een 2% CCyB na in een standaard risico-omgeving. Dit laatste verwijst naar een situatie waarin de cyclische systeemrisico's noch bijzonder hoog noch bijzonder laag zijn. Hiermee wil DNB meer recht doen aan de inherente onzekerheid die gepaard gaat met het meten van (cyclische) systeemrisico's. DNB bepaalt de hoogte van de CCyB op basis van een gevarieerde set van indicatoren (waaronder de credit gap in Grafiek 1), die de fase van het cyclische systeemrisico aangeeft en afzet tegen een structurele trend (Tabel 1).
In het OFS voorjaar 2023 staat uitgebreid beschreven waarom DNB een 2% CCyB gepast vindt in de huidige risico-omgeving. Ook gaf DNB hier aan de CCyB-verhoging naar 2% te heroverwegen als gedurende de opbouwperiode risico’s voor de financiële stabiliteit materialiseren. DNB ziet vooralsnog geen aanleiding om de opbouw van de CCyB naar 2% te heroverwegen.