De instellingen van de Europese Unie hebben op grond van het Verdrag [1] betreffende de werking van de Europese Unie verschillende instrumenten (rechtshandelingen) om Europese regelgeving op te stellen. Deze rechtshandelingen, te weten, Verordeningen, Richtlijnen, Besluiten, aanbevelingen en adviezen, hebben elk een andere werking. Het belangrijkste onderscheidende kenmerk is dat rechtshandelingen rechtstreeks bindend of niet-rechtstreeks bindend kunnen zijn.
(Binding Technical Standards zijn geen op zichzelf staande rechtshandelingen)
De Verordening (Regulation) is de belangrijkste rechtshandeling die rechtstreeks bindend is. Een Verordening ‘geldt’ en alle nationale regels die daarmee onverenigbaar zijn, gelden niet. De nationale wet speelt zelfs geen rol meer. Dit heeft ten eerste tot gevolg dat de Verordening niet omgezet mag worden in nationaal recht, zodat de betrokken rechtshandeling in ieder lidstaat op gelijke wijze wordt toegepast. Ten tweede moet de nationale wet plaats maken voor de Verordening.
De Richtlijn (Directive) is de enige rechtshandeling die niet-rechtstreeks bindend is. Personen en instellingen kunnen in principe geen rechten aan een Richtlijn ontlenen. Een Richtlijn bindt de lidstaten om de nationale wetgeving aan te passen en legt de lidstaten een resultaatverplichting op. De Richtlijnbepalingen moeten worden omgezet in nationaal recht, dat een dwingend karakter moet hebben. De lidstaten kunnen vrij kiezen in welke vorm en met welke middelen zij de Richtlijn ten uitvoer leggen. Richtlijnen voorzien altijd in een termijn, waarbinnen de lidstaten het voorgeschreven resultaat moeten hebben gerealiseerd. Wanneer een lidstaat deze termijn overschrijdt en dus te laat is met de uitvoering, dan schendt de lidstaat het gemeenschapsrecht. Hetzelfde geldt in het geval dat een lidstaat de Richtlijn op zodanige wijze omzet dat het voorgeschreven resultaat niet of niet geheel wordt verwezenlijkt. De lidstaat loopt dan het risico te worden veroordeeld door het Hof van Justitie als de Commissie daartoe een infractieprocedure (inbreukprocedure) begint.
Aanbevelingen (Recommendations) en Adviezen (Advices) zijn de rechtshandelingen die niet-bindend zijn. De Richtsnoeren (Guidelines) zijn in beginsel niet-bindend, maar de Raad en het Europees Parlement hebben de ESA-Richtsnoeren een verbindend karakter gegeven door te stellen dat de toezichthouders en de financiële instellingen zich tot het uiterste dienen te spannen om binnen een vastgestelde periode aan de Richtsnoeren te voldoen. Lukt dit niet of is de intentie om de Richtsnoeren niet op te volgen, dan moet de toezichthouder dit onder opgaaf van redenen melden bij ESA. De ESA houdt het Europees Parlement, de Raad en de Commissie op de hoogte van alle vastgestelde Richtsnoeren en Aanbevelingen en vermeldt tevens welke nationale toezichthouders deze niet hebben opgevolgd.
Als instelling maakt u gebruik van Mijn DNB. Eén van de diensten is Organisatiegegevens. Met deze dienst heeft u de mogelijkheid om uw eigen gegevens, zoals die bekend zijn bij DNB, in te zien, (deels) te beheren én relevante documenten te uploaden.
Lees meer
Op 14 november 2023 organiseerde DNB de interactieve sectorbrede bijeenkomst DNB-Verzekeringsmiddag. Samen met de sector kijkt DNB terug op een geslaagde middag. De deelnemers gingen in dialoog over kansen en risico’s bij onder meer het economisch klimaat, duurzaamheid en AI.
Lees meer
Op 8 november hebben afgevaardigden van 22 pensioenfondsen en 7 PUO’s een workshop bij DNB bijgewoond over het proces van de invaarmelding en het invullen van het invaarsjabloon. DNB heeft deze workshop geïnitieerd om bij te dragen aan een effectief en efficiënt transitieproces voor pensioenfondsen.
Lees meer
Een breed uitgezette self assessment onder verzekeraars laat zien dat de verzekeraars begonnen zijn met het anticiperen op de duurzaamheidstransitie. Hoewel een aantal verzekeraars al concrete stappen zet, blijkt dat het omzetten van de intentie naar concrete stappen nog bij velen achterwege blijft.
Lees meer
