Resolutiefondsen

Waarom resolutiefondsen

De resolutieautoriteiten - DNB en de Single Resolution Board (SRB) in Brussel - kunnen het SRF en NRF onder strikte voorwaarden gebruiken om bijvoorbeeld een lening te geven aan een noodlijdende bank, activa te garanderen of kapitaal te verstrekken aan een brugbank. Banken en bepaalde beleggingsondernemingen leveren een bijdrage aan de fondsen.

Single Resolution Fund

Het SRF is een Europees fonds en wordt in acht jaren (2016-2023) opgebouwd tot 1% van het totaalbedrag aan geld op betaal- en spaarrekeningen dat door depositogarantie wordt beschermd in het eurogebied. Volgens een schatting van de Europese Commissie is dit ongeveer EUR 60 miljard. Dit bedrag wordt bijeengebracht door (deels risico-gebaseerde) premies te heffen bij de banken en beleggingsondernemingen die vallen onder het Single Resolution Mechanism (SRM). Het SRF kan gebruikt worden voor alle banken binnen het SRM.

Nationaal Resolutiefonds

De officiële benaming van het NRF is ‘Afwikkelingsfonds’. Mede ter onderscheiding van het SRF wordt het Afwikkelingsfonds in het dagelijks taalgebruik vaak aangeduid als het Nationaal Resolutiefonds (NRF). Dit fonds is in 2015 opgericht voor de financiering van resolutie-instrumenten. Met de oprichting van het SRF zijn de Nederlandse banken onder de reikwijdte van het gemeenschappelijke Europese fonds komen te vallen. Sindsdien is de reikwijdte van het NRF beperkt tot beleggingsondernemingen die aan startkapitaalvereisten voldoen en bijkantoren van niet-EER banken. Het NRF wordt in tien jaren (2015-2024) opgebouwd door middel van (vaste) bedragen die instellingen moeten betalen afhankelijk van hun contributiebasis. De verwachting is dat dit fonds uiteindelijk EUR 6 tot 7 miljoen bevat. Het NRF kan alleen gebruikt worden voor de instellingen die eraan bijdragen.