Eisen aan de beroepsaansprakelijkheid verzekering voor AIF-beheerders

Voorwaarden van een beroepsaansprakelijkheid verzekering

De voorwaarden waar een BAV aan dient te voldoen zijn opgenomen in artikel 9, zevende tot en met negende lid, van de Richtlijn nr. 2011/61/EU inzake beheerders van alternatieve beleggingsinstellingen (AIFMD) en de artikelen 12 tot en met 15 van Gedelegeerde Verordening (EU) nr. 231/2013 van de Commissie tot aanvulling van Richtlijn nr. 2011/61/EU ten aanzien van vrijstellingen, algemene voorwaarden voor de bedrijfsuitoefening, bewaarders, hefboomfinanciering, transparantie en toezicht (Gedelegeerde Verordening nr. 231/2013). Artikel 13 bevat de eisen omtrent de bedrijfsvoering waaraan de beheerder moet voldoen voor zijn beheersing van het beroepsaansprakelijkheidsrisico. Voordat een verzekering kan kwalificeren als BAV binnen het kader van de AIFMD, dient de instelling de onderstaande punten te controleren. DNB verwacht van een instelling die gebruik willen maken van een BAV een beargumenteerde nadere toelichting waaruit, op basis van onderstaande punten en met verwijzing naar de relevante passages in de polisvoorwaarden, blijkt dat de BAV aan de voorwaarden voldoet.

Voor de BAV in het kader van de AIFMD gelden de volgende voorwaarden:

• er mag geen sprake zijn van een gecombineerde verzekeringspolis met bijvoorbeeld bestuurdersaansprakelijkheid. De BAV dient dus slechts ter dekking van de mogelijke beroepsaansprakelijkheidsrisico's;
• er mag geen sprake zijn van een verzekeringspolis die ook geldt voor andere entiteiten naast de abi-beheerder in kwestie. De beheerder dient dus de enige verzekerde te zijn;
• de polis dient ten minste de categorieën beroepsaansprakelijkheidsrisico’s te omvatten die worden genoemd in artikel 12 lid 1 en lid 2 Gedelegeerde Verordening nr. 231/2013;
• de polis voor de BAV dient te voldoen aan voorwaarden met betrekking tot onder meer de looptijd en de minimumopzegtermijn van artikel 15 lid 2 Gedelegeerde Verordening nr. 231/2013;
• de polis dient te voldoen aan de eisen voor de minimale verzekeringsdekking per afzonderlijke verzekeringsclaim van artikel 15 lid 3 Gedelegeerde Verordening nr. 231/2013 (dat betekent dat het dekkingsbedrag per afzonderlijke claim minimaal gelijk is aan 0,7% van het totaal van de berekende waarde van de portefeuilles van de door de abi-beheerder beheerde abi’s, dus van het totale abi-vermogen);
• de polis dient te voldoen aan de eisen voor de minimale verzekeringsdekking van het jaartotaal aan verzekeringsclaims van artikel 15 lid 4 Gedelegeerde Verordening nr. 231/2013 (dat betekent dat het dekkingsbedrag voor het jaartotaal aan claims minimaal gelijk is aan 0,9% van het totale abi-vermogen).

Indien de verzekeringspolis voor de BAV niet voldoet aan één of meer van bovenstaande eisen, dan dient de beheerder bijkomend eigen vermogen (dus additioneel kapitaal) aan te houden ter grootte van 0,01% van het totale abi-vermogen. Dit percentage van 0,01% volgt uit artikel 14 lid 2 Gedelegeerde Verordening nr. 231/2013. De BAV dient te allen tijden te voldoen aan alle eisen zoals deze zijn opgenomen in de Gedelegeerde Verordening nr. 231/2013.

Eigen risico 

Indien een eigen risico voor de BAV van toepassing is, dan dient het bedrag van dat eigen risico als additioneel kapitaal te worden aangehouden, bovenop de reguliere kapitaalseisen. Dit is opgenomen in artikel 15, lid 2, laatste alinea van Gedelegeerde Verordening nr. 231/2013. Omdat een eigen risico ervoor zorgt dat de feitelijke dekking van een BAV lager is dan de minimaal vereiste dekking per schadeclaim en voor het jaartotaal aan schadeclaims, dient dit eigen risico te allen tijde volledig te worden gedekt door eigen vermogen in de vorm van kapitaal.

Hoogte minimale en maximale dekking BAV

Zoals eerder aangegeven dient de BAV te allen tijde een dekking te bieden van minimaal 0,7% van het totale abi-vermogen per individueel schadeclaim en van minimaal 0,9% van het totale abi-vermogen voor het jaartotaal aan schadeclaims. In sommige gevallen bevat de polis voor een BAV daarnaast een maximaal verzekerde som, die als limiet op de geboden dekking werkt. DNB ziet dat verzekeraars vaak de formule gehanteren waarbij de maximale dekking van de BAV de laagste is van:

• 0,9% van het totaal van de berekende waarde van de portefeuilles van de abi’s beheerd door de abi-beheerder; of
• een bedrag gelijk aan de verzekerde som.

Indien de maximale dekking van de BAV lager is dan 0,9% van het totale abi-vermogen, dan voldoet de BAV niet aan artikel 15 lid 4 van Gedelegeerde Verordening nr. 231/2013 (de eis van 0,9%). Dit kan gebeuren wanneer het totaal van het beheerde abi-vermogen zodanig groot is dat de uitkomst van 0,9% de maximaal verzekerde som overtreft.

Dit betekent dat een BAV geldig is onder het voorbehoud dat het minimale dekkingsbedrag van 0,9% van het totale abi-vermogen altijd lager is dan of gelijk is aan de maximale verzekerde som. Zodra dit niet meer het geval is, voldoet de BAV niet aan artikel 15 lid 4 van Gedelegeerde Verordening nr. 231/2013. Als gevolg hiervan kan de abi-beheerder de BAV niet meer gebruiken en dient deze abi-beheerder op grond van artikel 9 lid 7 AIFMD onverwijld 0,01% van het totale abi-vermogen als additioneel kapitaal aan te houden. De beheerder is verantwoordelijk voor het monitoren van het voldoen aan de voorwaarde met betrekking tot de minimale dekking van 0,9% en dient hiervoor een adequate bedrijfsvoering in te richten. Daarnaast is de beheerder verplicht om onverwijld aan DNB te melden dat de BAV niet meer geldig is. Mocht blijken dat de abi/beheerder niet over voldoende kapitaal beschikt om het additioneel kapitaal van 0,01% van het totale abi-vermogen te kunnen aanhouden, dan is de beheerder in overtreding vanwege een tekort op de solvabiliteitseis. DNB zal haar handhavingsinstrumentarium inzetten tegen dergelijke overtredingen.