Bestemmingsdepots en berekening van de dekkingsgraad - Pensioenfondsen

Nee, bestemmingsdepots vallen buiten de dekkingsgraad omdat het om verplichtingen gaat die geen onderdeel zijn van de technische voorzieningen van het fonds zoals bedoeld in de Pensioenwet. Ook de overeenkomstige bezittingen vallen buiten de dekkingsgraad, omdat deze niet vrij beschikbaar zijn ter dekking van de technische voorzieningen.

Toelichting 

In artikel 1 van de Pensioenwet wordt het begrip dekkingsgraad gedefinieerd als “de verhouding tussen het vermogen inzake de bij een pensioenfonds ondergebrachte pensioenregeling of pensioenregelingen en de technische voorzieningen van een pensioenfonds”. Uit deze definitie volgt dat het bij de dekkingsgraad gaat om reeds opgebouwde pensioenverplichtingen (technische voorzieningen moeten op grond van artikel 2, eerste lid, Besluit FTK worden vastgesteld ‘op basis van de contante waarde van de verwachte uitgaande kasstromen die voortvloeien uit de tot de datum van vaststelling opgebouwde pensioenverplichtingen’) en niet om toekomstige nog toe te kennen verplichtingen als voorwaardelijke toeslagverlening. Een bestemmingsdepot moet daarom buiten de dekkingsgraad gehouden worden.

Als een fonds een bestemmingsdepot aanhoudt, betekent dat ook dat een gelijk bedrag aan bezittingen niet meetelt voor het bepalen van de dekkingsgraad. Dat deel van de bezittingen is immers niet vrij beschikbaar ter dekking van de technische voorzieningen.

Indien het pensioenfonds, vanwege de financiële positie, een korting moet gaan doorvoeren als bedoeld in artikel 134 van de Pensioenwet, geldt overigens wel dat eerst het bestaande depot wordt aangesproken om de korting te verlagen of te voorkomen.

Artikel 146 van de Pensioenwet bepaalt dat een pensioenfonds een jaarrekening en jaarverslag op moeten stellen overeenkomstig de regels van het Burgerlijk Wetboek. In jaarrekening en jaarverslag zouden de bestemmingsdepots dus als ‘voorziening’ opgenomen moeten worden. Voor de ftk-balans kwalificeren ze echter niet als ‘technische voorziening’.

Artikel 147 van de Pensioenwet geeft aan dat een pensioenfonds in de staten een balans moet opnemen, met als doel dat deze balans voldoet aan de eisen van het ftk. Voor de staten zou een bestemmingsdepot dus in theorie anders gekwalificeerd moeten worden (namelijk als ‘bestemmingsreserve’) dan voor de jaarrekening en het jaarverslag (als ‘voorziening’). Omdat het voor de bepaling van de dekkingsgraad niet uitmaakt welke positie een depot op de balans heeft, kunnen we fondsen toestaan beide mogelijkheden toe te passen.